Shkup, 27 nëntor – Menjëherë pas përfundimit të zgjedhjeve lokale, në skenën politike shqiptare në Maqedoninë e Veriut u bë e qartë se rikonstruktimi i qeverisë nuk mund të shtyhej më. Resorë të zbrazët, poste që duhej të plotosoheshin, dhe një koalicion që duhej të tregonte se ishte ende funksional. Në këtë terren, VLEN-i u paraqit si një partner i gatshëm për marrëveshje, kompromis dhe madje njëfarë zemërgjerësie politike mes partnerëve të këtij koalicioni sa i përket rikonstruimit por kurrsesi të jenë të njëjtë në raport me vazhdimësinë e VLEN-it, shkruan Zhurnal.
VLEN të shpejt në rikonstruim qeveritar por me “hapa breshke” për bashkim –
Me një shpejtësi të rrallë për politikën vendore, ky koalicion arriti marrëveshje të qarta për rikonstruimin e qeverisë, Bekim Sali zëvëndëskryeministër dhe ministër i Eurointegrimeve, Muhamed Hoxha ministër i Mjedisit, Orhan Murtezani dërgohet ambasador në Bruksel, Azir Aliu drejtor i AEK-ut ndërkaq Bashkim Bakiu u vendos si ministër i Shëndetësisë. Gjithçka dukej e qetë, e rregullt, e koordinuar një lloj harmonie brenda llogarive të pushtetit.
VLEN-i, që në ndarjen e pushtetit duket i butë, elastik dhe i gatshëm për mirëkuptim, shndërrohet papritmas në kokëfortë kur vjen fjala te shkrirja e partive për t’u bërë një forcë e vetme politike. Aty ku për poste në pushtet mjafton një takim, për bashkim organizativ as muaj negociatash nuk mjaftojnë. Pse?
Sepse liderët e VLEN-it e shohin pushtetin si një territor të përkohshëm kompromisesh, ndërsa partinë si kështjellën e tyre të fundit personale. Lideri qendror i koalicionit njeriu që në publik artikulohet si arkitekti i fitores dhe bashkimit në fakt po bëhet frena kryesore që po e bllokon transformimin e VLEN-it në një subjekt të vetëm, të qëndrueshëm dhe me të ardhme.
Nga frika e humbjes së kontrollit? Nga kalkulimet për dominim barenda strukturës? Apo nga frika se një parti e bashkuar do ta reduktonte rolin e tij? Cilat do qofshin arsyet, rezultati është i qartë VLEN-i është zemërgjerë vetëm kur dhuron poste, por zemërngurt kur duhet të dhurojë unitet.
Nëse koalicioni vazhdon në këtë ritëm i bashkuar në pushtet, i përçarë në koalicion do të mbetet një strukturë kalimtare e ndërtuar mbi interesa momentale, jo mbi vizion. Dhe në politikë, koalicionet që vazhdojnë të funksionojnë vetëm për shkak të posteve janë të destinuara të lëkunden në erën e parë të krizave.
E ardhmja e shqiptarëve në vend nuk mund të mbështetet te frikërat personale të liderëve. As te kokëfortësia që mban peng transformimin e as te një unitet i rremë që ekziston vetëm kur shpërndahen resorët.
VLEN-i që nga fillimi i ka premtuar strukturave një shkrirje në një subjekt të vetëm për t’i bërë ballë BDI-së, por kjo ditë assesi të vij. Në mes tjerash si zgjidhje ideale është propozuar një model gjerman por nuk dihet kur do të aplikohet. Sepse, sado që opinioni e nxit këtë temë liderët e menjanojnë duke i dhënë kohë vetes. Por, kjo status-quo nuk dihet sa do të zgjat sepse aktivitstët kanë mbetur peng i kësaj teme që kurrsesi të marr fund. argument.mk/
