Shkup, 6 shkurt – Ne me siguri do t’i fitojmë zgjedhjet me një diferencë prej më shumë se 20 deputetësh, dhe emëruesi i përbashkët i simpatizantëve të çdo partie është që BDI të shkojë në opozitë dhe qëllimi ynë politik është të formojmë një qeveri pa BDI. Partneri më i dëshiruar për koalicion janë partitë opozitare të shqiptarëve të Maqedonisë. Nuk do të votoja për një qeveri në të cilën do të merrte pjesë BDI-ja, thotë Milloshoski.
Me deputetin dhe zyrtarin e lartë në VMRO-DPMNE, Antonio Milloshoski, biseduam se si partia e tij, nëse vjen në pushtet – dhe ai është më se i bindur se do të merret me problemet kryesore të vendit, siç është integrimi evropian. , kuadri i negociatave, ndryshimet kushtetuese, marrëdhëniet me Bullgarinë, kapaciteti koalicioni i partisë…
Një nga çështjet për të cilat premtoni zgjidhje nëse vini në pushtet është ndryshimi i kuadrit të negociatave me BE-në. Nga vjen ai optimizëm apo siguri se do të keni sukses, si i bindni qytetarët?
Së pari, vendoset si domosdoshmëri për të ndërmarrë atë lëvizje. Qeveria e re do të jetë e detyruar të bëjë të gjitha përpjekjet brenda dhe jashtë vendit për të luftuar për pozita më të mira, të cilat, së pari, do t’i japin vendit siguri se rruga drejt anëtarësimit të plotë në BE është e sigurt dhe së dyti, brenda vendit, do t’i japin njerëzve sigurinë se nuk ka çështje jo standarde që kanë të bëjnë me historinë, identitetin etj. që të përdoren si monedhë për dëmshpërblim ose për nënqiratë të bllokimeve të caktuara. Prandaj, ne jemi të detyruar ta bëjmë këtë. Së dyti, nëse tashmë ndjekim një shembull, në fillimet e shtetësisë së Maqedonisë si shtet i pavarur, pikërisht nga BE-ja kemi pasur rastin e Deklaratës së Lisbonës, kur Unioni e kushtëzoi njohjen e shtetësisë duke hequr fjalën Maqedoni emrin tonë. Mirëpo, lidershipi i Maqedonisë në atë kohë ishte i bashkuar rreth qëndrimit se kërkesa ishte joparimore, diplomatikisht kishin aktivitete të forta dhe më pas BE-ja u bë më pragmatike dhe e pranoi realitetin.
Ju thoni domosdoshmëri dhe detyrë ndaj qytetarëve, flisni për Deklaratën e Lisbonës, por tani kushtet kanë ndryshuar qind për qind. Domosdoshmëria është një gjë, por cila do të jetë përgjigja nga pala tjetër?
Dhe vetë përpjekja e Maqedonisë për të përmirësuar kornizën e negociatave shkon në drejtim të një rruge më të sigurt drejt anëtarësimit të plotë. Prandaj, përpjekjet e tilla të VMRO-DPMNE-së apo të qeverisë së ardhshme pas zgjedhjeve do të jenë një test serioz jo vetëm për Maqedoninë, por edhe për BE-në në tërësi dhe për Bullgarinë si fqinj, nëse anëtarësimi i plotë është me të vërtetë qëllimi i tyre i përbashkët. që ne ndajmë. Do ta quaja si një përpjekje diplomatike që duhet të lëvizë në kuadrin e një patriotizmi integrues. Vendi duhet të ecë përpara drejt integrimit, por në të njëjtën kohë të ruajë postulatet e dinjitetit dhe barazisë me çdo vend anëtar të BE-së, përfshirë Bullgarinë.
Si flisni, rezulton se zgjidhja e problemit është tek ne dhe se BE-ja do të ishte dakord me të.
Mendoj se në një masë të madhe problemi është në disa vende anëtare të BE-së dhe këtu do ta vendosja Bullgarinë në një pozitë dytësore. Problemi më i madh është se disa vende anëtare më me ndikim të BE-së, jo në raport me Maqedoninë por në të gjithë Ballkanin Perëndimor, kanë një dilemë nëse zgjerimi është prioriteti i tyre. Dhe nëse anëtarësimi i plotë do të mbetet ende një opsion serioz. Besoj se ky është një argument plus pse Maqedonia duhet të përpiqet t’i përmirësojë këto kushte jo parimore për të testuar nëse anëtarësimi i plotë dhe anëtarësimi më i shpejtë i Maqedonisë dhe rajonit është me të vërtetë prioritet për të gjitha vendet anëtare të BE-së. Ndryshe do të bënim një lëshim pa arritur qëllimin final, pra do të përballeshim sërish me bllokime dhe zhgënjime të reja.
Por Maqedonia nuk ka kohë për testime. Tani do të vijnë zgjedhjet evropiane, e djathta është në rritje dhe ne e dimë që qëndrimi i tyre ndaj zgjerimit është negativ dhe nëse i testojmë dhe pastaj veprojmë, çfarë përfitojmë nga kjo?
Do të përgjigjem me një pyetje: A ishim të bllokuar nga ndonjë e djathtë radikale në BE në 2018 dhe 2019? Jo, na bllokoi Franca, ku edhe atëherë edhe tani presidenti është një njeri që i përket liberalëve europianë. Dhe, për fat të keq, e vlerësoj atë lëvizje edhe atëherë dhe sot si mungesë vizioni për Evropën për të gjithë kontinentin evropian. Dhe prandaj mendoj se jemi të detyruar të mos veprojmë sipas logjikës së një akti të përfunduar. Sepse atë logjikë e pamë me referendumin për ndryshimin e emrit. Shumë liderë të anëtarëve të BE-së vizituan Maqedoninë dhe dhanë premtime verbale se ndryshimi i emrit do t’i hapte dyert e BE-së, por pas referendumit dhe ndryshimit të emrit, liderët ndryshuan dhe premtimet e BE-së ndryshuan, domethënë Maqedonia bëri shumë të mëdha. një koncesion, dhe për nuk mori atë që ishte premtuar në këmbim. Me një përvojë të tillë ne si politikanë e kemi për detyrë të jemi të kujdesshëm.
A keni ndonjë mekanizëm ose “mashtrim” për të bindur të gjithë anëtarët, përfshirë Bullgarinë, se argumentet tuaja qëndrojnë kur të gjitha deklaratat e zyrtarëve të lartë të BE-së janë se është e pamundur të ndryshohet kuadri i negociatave?
Deklaratat e përfaqësuesve të lartë të BE-së janë logjike. Është detyrë e secilit prej tyre të avokojë për respektimin e pozicionit që qëndron pas Komisionit Evropian dhe kjo nuk është e pazakontë. Por mendoj se Maqedonia së bashku me fqinjët e saj Shqipërinë, Serbinë dhe Malin e Zi dhe në momentin e ardhshëm Kosovën dhe BeH duhet të bisedojnë me përfaqësuesit në Bruksel pas zgjedhjeve evropiane se cili është plani i tyre. Zyrtarisht, Shkupi duhet të jetë i sinqertë për atë që mund dhe çfarë nuk mund të arrijë ndaj Brukselit, por edhe Brukseli ka nevojë, dhe këtu kryeqytetet më të mëdha duhet të jenë të sinqertë me ne se çfarë munden dhe sa munden për anëtarësimin e plotë të Maqedonisë.
Mendoni se nuk janë të sinqertë kur thonë se korniza e negociatave nuk mund të ndryshohet?
Mendoj se është një qëndrim zyrtar në këtë moment, por nuk e shoh si qëndrim biblik. Në fund, nëse BE-ja vërtet dëshiron të përshpejtojë procesin e zgjerimit pas gjithçkaje që ndodhi në Ukrainë, dhe nëse ky përshpejtim merr një afat specifik, për shembull 2030 ose 2035 si një vit i mundshëm për zgjerim, atëherë vetë struktura e negociatave korniza mund të pësojë një ndryshim, por shumë të rëndësishëm, e ai është bllokimi apo problemi që imponohet në këtë kuadër negociator në vend që të zhvendoset në fund të negociatave në fillim dhe me të gjitha kriteret e tjera të përfunduara, Maqedonia mund të menaxhojë atë të imponuar. mosmarrëveshje me dinjitet me besimin dhe vetëbesimin që Bullgaria vendosi së bashku me Francën.
Ju thoni qëndrim zyrtar dhe jo biblik, por ju pyeta nëse mendoni se nuk është i sinqertë?
Kam një dilemë, sepse disa nga këta përfaqësues zyrtarë të Komisionit Evropian janë të njëjtët që në vitet 2018-2019 na premtuan anëtarësim në BE me emër të ndryshuar. A ishin të sinqertë kur thanë se shtatë vite më parë, e tregon situata e sotme.
Pse mendoni se Bullgaria do të pranonte një ndryshim të tillë kur fakti është se kjo kornizë negociuese është shumë më pak e favorshme për ta në krahasim me kërkesat e tyre nacionaliste, siç janë në non-paper të ambasadorit të tyre në Bruksel?
Së pari, Bullgaria, për mendimin tim, duhet të shikojë pak më gjerë situatën në rajon dhe si vend anëtar i BE-së duhet të jetë mbështetëse e të gjitha vendeve, ashtu si Gjermania qëndroi për Poloninë, Republikën Çeke dhe Balltikun. republikat, por edhe për Kroacinë. Ata duhet të mbajnë pak në mendje pamjen më të madhe. Së dyti, nëse situata aktuale nuk mjaftonte që Bullgaria të shihte këtë pamje, agresioni rus kundër Ukrainës, që prek edhe Bullgarinë, duhet të jetë një argument tjetër plus bashkimi i Sofjes me vendet anëtare të BE-së që konsiderojnë se zgjerimi mund të forcojë Bashkimin nga një strategji strategjike. pikepamje. Nëse Bullgaria konsideron, dhe për mendimin tim duhet, se anëtarësimi më i shpejtë i Maqedonisë dhe vendeve të tjera në BE është çështje sigurie dhe interesi ekonomik edhe për të, atëherë ky do të ishte një argument vërtet i mirë për të biseduar me ta për një qasje të përbashkët dhe për kthimin e besimit që kishim disa vite më parë në një nivel të kënaqshëm.
Por kjo është e gjitha “duhet dhe duhet”. A ka sinjale nga Bullgaria se mund të ndryshojë diçka?
Deri më tani nuk kemi pasur komunikim në atë nivel, sepse para zgjedhjeve, një komunikim i tillë mund të keqpërdoret, të tjerrë. Si opozitë, mund të mos i kemi të gjitha informacionet, sepse MPJ-ja, për fat të keq, nuk i ka ndarë me Kuvendin protokollet e nënshkruara me Bullgarinë, fillimisht nga Nikolla Dimitrov, e më pas nga Bujar Osmani. Pas formimit të qeverisë, Sofja dhe Brukseli duhet të jenë dy vendet ku do të dërgohen njerëz të besuar me qëllime të mira për të diskutuar për synimet serioze të Maqedonisë për të ecur në rrugën e integrimeve evropiane. Në bazë të barazisë, jo për të pasur një situatë “humbje-humbje” në të cilën rritet tensioni midis dy vendeve, por për të pasur një situatë “të fitojë-fitojë” në të cilën të dyja palët do të ishin fituese, normalisht edhe BE-ja, duke forcuar reputacionin e saj në rajon.
Nuk i keni të gjitha informacionet, por kjo nuk ju pengon të keni kontakte me partitë politike bullgare, veçanërisht me partinë simotër që është edhe në qeverinë e Sofjes?
Si individë kemi pasur kontakte, por jo zyrtare.
A do t’u garantoni qytetarëve në fushatën parazgjedhore se nuk do të ndryshoni Kushtetutën nëse vini në pushtet?
Po sigurisht. Ky është parimi ynë para dhe pas zgjedhjeve dhe këtë e kemi thënë si stenografi që nuk do ta ndryshojmë Kushtetutën me diktat bullgar dhe do të mbetemi në atë parim.
Si do të bënit një koalicion me një parti shqiptare, nëse të gjithë pretendojnë se do të bëjnë koalicion vetëm me një parti evropiane, e cila përfshin ndryshime kushtetuese?
Kalimi është i thjeshtë, sepse tani mund të flasim për një rrugë pro-forma pro-evropiane që disa njerëz e thjeshtojnë duke ndryshuar kushtetutën dhe duke hyrë në BE, por nuk është kështu, për fat të keq. Është më mirë dhe thelbësore për rrugën e integrimit nëse punoni për të afruar standardet me ato evropiane dhe nëse ofroni një metodologji më të mirë strukturore për negociatat e anëtarësimit. Pas gjithë këtyre skandaleve me korrupsion të lartë lidhur me politikanët, të cilët tre herë në ditë deklarojnë se sa më europianë janë se europianët, është më shumë mënyra e parullave politike apo abuzimit me flamurin europian të përkthyer në fjalor parlamentar dhe plani ynë. është që të kemi një evropianizim më substancial të shoqërisë dhe mendoj se një pjesë e mirë e partive politike të shqiptarëve të Maqedonisë nuk do të ishin kundër bashkëpunimit. Dhe, në fund, pas shumë lëshimeve kombëtare që iu imponuan Maqedonisë dhe u miratuan si vendime pa votuar për to shumica e popullit maqedonas, është e tepërt të vazhdohet në të njëjtën mënyrë që çdo koncesion të tejkalohet nga Populli maqedonas dhe për çështjet tona kombëtare si popull duhet të vendoset nga një pjesë pakicë e popullit maqedonas dhe shumica e të gjitha komuniteteve të tjera që nuk janë maqedonas. Prandaj besoj se kjo praktikë duhet të ndalet.
Pse mendoni se partitë e shqiptarëve do të shkelin fjalën e tyre dhe se do të bëjnë koalicion me partitë që nuk do të zbatojnë ndryshimet kushtetuese?
Në shumicën aktuale parlamentare shihet se një koncept i tillë nuk funksionon. Dhe mendoj se edhe në të ardhmen, nëse insistohet për një qasje të tillë, nuk do të funksionojë më. Nuk mund t’i imponohet me forcë, si detyrim popullit maqedonas, diçka që ai nuk e pranon, dhe le të themi se ne qëndrojmë për parimet evropiane. Çështjet dypalëshe nuk duhet të jenë pjesë e kritereve, të paktën jo ato fillestare, prandaj nuk mendoj se duhet të japim pëlqimin për kërkesa të tilla joparimore. Synimi ynë është të jemi BE, por të kemi një patriotizëm integrues ku prioriteti ynë do të jetë integrimi evropian, por edhe të kemi dinjitet, progres dhe përmirësime thelbësore të atdheut tonë të përbashkët.
Mund të përfundoni në një situatë ku nuk mund të bëni koalicion me një parti të shqiptarëve sepse nuk do të jeni dakord për këtë çështje?
Të them të drejtën, edhe në këtë përbërje parlamentare shohim se ka sinjale për koalicion nga pothuajse të gjitha partitë parlamentare të shqiptarëve dhe mendoj se edhe ata edhe ne do të jemi pragmatikë në këtë pjesë. Atëherë, mendoj se kësaj radhe dallimi në rezultate zgjedhore nuk do të jetë një, dy apo tre deputetë, por kësaj radhe diferenca do të jetë më e madhe se 20 deputetë në favor të VMRO-DPMNE-së. Në një situatë të tillë, mbi bazën e një besimi të tillë, ne zgjedhim partnerin e koalicionit dhe jo që ai të na zgjedhë ne.
Kur thoni 20 deputetë, e keni parasysh vetëm VMRO-DPMNE-në?
VMRO-DPMNE krahasuar me LSDM-në.
A është kristalizuar përzgjedhja e kandidatëve për kryetar të shtetit dhe a mbeten Siljanovska dhe Spasenovski në konkurrencën më të ngushtë?
Momentalisht janë duke u bërë sondazhe shtesë për katër kandidatë. Numri është ulur dhe pres të kem “finalistë” në fund të shkurtit. Në çdo rast, nuk bëhet fjalë vetëm për vlerësim, por edhe për një qasje taktike. Koalicionit qeverisës do t’i japim mundësinë që fillimisht ta shpallë kandidatin e tij, pavarësisht nëse do të jetë vetëm LSDM dhe bashkë me partnerët e tjerë, kështu që ne jemi të radhës më 2 mars.
E Majta ka njoftuar se do të propozojë kandidatin e saj për kreun e shtetit. Sa vota do të tërheqë nga elektorati Vmrov?
Çdo parti që del me kandidatin e vet ka shanse që target grupi i saj të jenë të gjithë qytetarët, pavarësisht nëse janë pro-qeveritare apo opozitare apo të pavendosur. Nuk mund të parashikoja, por në fund kandidati i VMRO-DPMNE-së dhe ai i LSDM-së do të hyjnë në raundin e dytë. Do të ketë shumë parti me kandidatë për president apo për deputetë që mund të thithin vota, por ka vetëm një koalicion dhe parti që ka potencial për të ndryshuar qeverinë aktuale apo kreun e shtetit, ai është koalicioni VMRO-DPMNE.
A do t’jua marrë votat E Majta?
Ajo deklarohet si parti opozitare dhe ndoshta do të përpiqet t’i ofrohet një pjese të mirë të popullit të pakënaqur me pushtetin si një zgjidhje të caktuar. Por vlera e përdorimit të votës së dhënë për partitë më të vogla opozitare do të përfundojë në raundin e parë të zgjedhjeve presidenciale. Dhe vota për VMRO-DPMNE-në ose për LSDM-në do të ketë mundësinë për finale në rrethin e dytë zgjedhor.
A do të votojë grupi parlamentar i VMRO-DPMNE-së për ndryshimet në Ligjin për masat kufizuese?
Ka mospajtime nga Ministria e Drejtësisë, por Qeveria nuk ka nevojë për projektligje shtesë për të vepruar më seriozisht ndaj personave të caktuar që janë në listën e zezë. Askush nuk po e pengon askënd në bazë të Ligjit për Procedurën Penale dhe në bazë të Ligjit për Bashkëpunim Juridik Ndërkombëtar që të kërkojë zyrtarisht nga Shtetet e Bashkuara indiciet që kanë, p.sh., për kryetarin e komunës së Strugës, Ramiz Merko. . Ndoshta për shkak të zvarritjes dhe mosveprimit të shtetit, vijon kjo zgjidhje e propozuar ligjore, e cila do të vendosë detyrimin për të vepruar.
Pra, nuk ka nevojë për legjislacion të mëtejshëm?
Sipas mendimit tonë, nëse ka institucione funksionale, ata që janë në listën e zezë mund t’i nënshtrohen procedimit nga prokuroria. Duke qenë se nuk ka institucione të tilla funksionale për momentin, duhet të shkojmë me zgjidhje shtesë ligjore që duhet t’i shohim dhe më pas të komentojmë.
A pranon personalisht Antonio Milloshoski që të mos votojë për qeverinë teknike, por të marrë pjesë në të?
Po, jam dakord, sepse një person me profil politik si Talat Xhaferi nuk e meriton të marrë një votë “po”. Së pari, e kaluara e tij. Ai është larg Obamës, ai është antipodi i njerëzve si Obama. Votimi për të jep mësimin e gabuar se postin më të lartë shtetëror mund ta marrësh me dezertim, me dhunë, me dhunë ushtarake dhe me çdo gjë tjetër që nuk i përshtatet vetë shtetit. Ky nuk është një mësim i mirë për askënd, as tani dhe as në të ardhmen. Së dyti, e pamë në Kuvend. Nuk po flasim për një grup deputetësh të BDI-së apo LSDM-së që kanë keqpërdorur Rregulloren e Punës, por po flasim për keqpërdorim të organizuar të Rregullores dhe flamurit evropian ku drejtor kryesor ishte Talat Xhaferi. Dhe, së treti, nuk ka logjikë politike, zgjedhjet humbasin kuptimin e tyre nëse atë që nuk ka marrë votat e mjaftueshme për të qenë kryeministër, ju e emëroni kryeministër. Që një parti me 13 deputetë të fitojë postin e kryeministrit është në kundërshtim me Ligjin për Qeverinë, i cili përshkruan edhe teknikën.
Pse atëherë nuk kërkoni heqjen e qeverisë teknike?
Kemi pyetur një vit më parë, pastaj disa muaj më parë, por përkundër faktit se në LSDM, në mesin e individëve, ekziston një mirëkuptim se qeveria teknike është institucion i panevojshëm në një shtet anëtar të NATO-s me aspirata në BE, është e qartë se Marrëveshja mes LSDM-së dhe BDI-së, kur LSDM duket si parti vartëse, u mund nga ajo që është e rëndësishme për Maqedoninë. Ne do ta ndryshojmë atë ligj të qeverisë menjëherë pas zgjedhjeve parlamentare.
A jeni kaq të sigurt se do të formoni një qeveri pas zgjedhjeve?
Po. Ne jemi të sigurt.
Cila është ajo siguri sipas sondazheve, 90 për qind?
Sondazhet tona thonë se VMRO-DPMNE dhe koalicioni ka potencial për të fituar nga 52 deri në 58 deputetë, në varësi të pjesëmarrjes dhe koeficientit të modelit të Dontit. Ndërsa për LSDM-në, nëse do të vepronte në mënyrë të pavarur, vlerësohet se do të fitonte nga 26 deri në 29 deputetë.
Le të kthehemi te qeveria teknike. Si do të funksionojë, si do t’i përgatisë zgjedhjet, nëse ministrat tuaj nuk kanë komunikim me kryeministrin Xhaferi?
Ministrat e VMRO-DPMNE-së do të kenë komunikim në minimumin e nevojshëm për funksionimin e sistemit qeveritar, por ata dhe deputetët nuk janë aty për t’i mundësuar qëndrimit të Xhaferit apo LSDM-së, por për të rënë shpejt nga pushteti. Ndryshe, emëruesi i përbashkët i simpatizantëve të cilësdo parti është që BDI duhet të shkojë në opozitë dhe qëllimi ynë politik është ta realizojmë atë mendim pas zgjedhjeve. Të bëjmë qeveri pa BDI. Partneri më i dëshiruar për koalicion janë partitë opozitare të shqiptarëve të Maqedonisë. Unë nuk do të votoja për një qeveri në të cilën do të merrte pjesë edhe BDI.