Kur Rozana u fut në Big Brother, ajo la pas një vit të mbushur me suksese në karrierë, por edhe me sfida të mëdha në jetën private. Fjalët e saj të para lanë të nënkuptohej se diçka në marrëdhënien e saj nuk shkonte si më parë. Dhe tani, me një rrëfim të sinqertë dhe prekës, ajo e konfirmoi atë që fansat kishin dyshuar: historia e saj e dashurisë kishte marrë fund pas më shumë se një dekade së bashku.
Në një bisedë intime me Loredanën, Rozana tregoi se kishte vendosur ta linte të lirë partnerin e saj, pas një periudhe të vështirë dhe të mbushur me dilema. Për më shumë se një muaj ata nuk ishin takuar, një distancë që nuk ishte rastësi, por një zgjedhje e menduar thellë. “Nuk dua të marr askënd në qafë,” u shpreh ajo me një dhimbje të përmbajtur. Pas 13 vitesh dashuri, ajo kishte kuptuar se ndonjëherë, dashuria nuk është vetëm të mbash dikë pranë, por edhe t’i japësh mundësinë të zgjedhë një rrugë tjetër, një rrugë që mund ta çojë drejt ëndrrave që vetë jeta nuk ia kishte lejuar deri tani.
“Unë luftova dhe po luftoj ende për t’u bërë nënë,” tha ajo, duke zbuluar se vitet e fundit kishin qenë një betejë e vazhdueshme me trajtime fertiliteti, procedura mjekësore dhe sakrifica fizike e emocionale. Pesha e pritjes, e shpresës dhe e zhgënjimit kishte rënduar mbi të, por më shumë se mbi të, mbi marrëdhënien e tyre. Rozana e kuptoi se partneri i saj, Shpëtimi, nuk kishte bërë kurrë asgjë për ta lënduar – përkundrazi, kishte qenë mbështetja e saj më e madhe. Por pikërisht sepse e donte aq shumë, ajo zgjodhi të mos e lidhte me një të ardhme të pasigurt.
“E lashë të lirë, që ai të mos ndihej keq nëse nesër nuk do të kishte një trashëgimtar,” tha ajo me një sinqeritet që preku zemrat e të gjithëve. “Ai e meriton mundësinë për të njohur dikë tjetër, për të krijuar një familje. Këtë e bëra për të, jo për veten.”
Rozana ka kaluar vite të vështira duke u përballur me trajtime të lodhshme dhe me pasojat e tyre në trupin dhe mendjen e saj. Ilaçet, gjilpërat, shtimi në peshë dhe shpresat e thyera nuk janë thjesht fjalë – ato janë realiteti i saj i përditshëm. Megjithatë, ajo vazhdon të qëndrojë e fortë, duke pranuar se jo gjithçka është në duart e saj, por gjithsesi duke e mbajtur gjallë shpresën për një mrekulli.
Ky rrëfim i saj është më shumë se një histori ndarjeje – është një dëshmi e guximit për të dashur pa egoizëm dhe për të bërë sakrifica që vetëm një dashuri e madhe mund t’i diktojë. Dhe, mbi të gjitha, është një mesazh për të gjitha gratë që përballen me sfida të ngjashme: ndonjëherë, fuqia më e madhe është aftësia për të lënë të lirë, pa humbur as dashurinë, as veten.
